عید سعید فطر یکی از مهمترین شعائر اسلامی است و مورد توجه مردم عرب احوازي است. آستین ها را بالا زده و زیباترین آیین های عرب را در میان مردم اهواز به نمایش می گذارند.

این مراسم از شب عید شروع می شود، اما زنان از چند روز قبل از عید با چیدمان و تزیین خانه، مراسم خود را آغاز می کنند، در حالی که مردان و زنان جوان قبل از عید برای خرید لباس های سبک عربی و ملی بیرون می روند(دشداشه،چفيه،عقال).

با شروع تکبیرهای عید فطر، شعارها و تکبیرها آغاز می شود و رهگذران در خیابان‌های شهر به تبادل تبریکات عید و تکبیرات عید می پردازند. با شروع تکبیرها و پایان نماز عید سعید فطر، مردم به خیابان ها می روند و صف آرایی می کنند و عده ای هم از آنجا عبور می کنند و به آنها سلام می کنند و به آنها تبریک می گویند.

امسال با وجود تلاش های اشغالگران ایرانی برای محو این هویت عربی، بسیاری از مظاهر عرب گرایی و تجلیل از ناسیونالیسم عربی و هویت عربی ظاهر شد. با این حال، مردم اهواز حاضر به گذراندن این تعطیلات بدون جشن ها و آیین های اصیل عربی خود نشدند.

شکوه و عظمت این صحنه در پوشیدن لباس عربی، خرقه های اصیل عربی و شمع عربی مشهود است. خیابان‌ها تزئین و روشن شده‌اند و معنای عشق و شادی بی‌نظیر را در روح القا می‌کنند.

پس از تبادل نظر در کوچه و خیابان، با نزدیک شدن به ساعات بعدازظهر عید سعید فطر، بازدید از منازل آغاز می شود و همسایه ها، خانواده و اقوام با تکرار عبارت «خداوند اعمال و طاعات شما را قبول کند» به همسایگان و اقوام سلام می کنند.

سپس پیر و جوان دور آتش جمع می شوند و چای عربی و شیرینی و آجیل می نوشند و احوالپرسی می کنند و سپس در مورد نشانه های لطف و کرم خداوند در ماه مبارک رمضان با یکدیگر صحبت می کنند. سپس جمعشان پراکنده می شوند و از خدا می خواهند که اعمالشان را بپذیرد.

این صحنه‌ها نشانه‌های بسیاری از هویت عربی و ملی را در روح مردم عرب احوازی القا می‌کند که اشغال‌گران ایرانی در طول یک قرن پس از اشغال سرزمین‌های عرب احوازی سعی در محو آن داشتند.

روشن‌ترین دلیل مخالفت مردم اهواز با سیاست اشغالگران مبنی بر محو هویت عربی خود، خودداری آنها از تبریک به یکدیگر به زبان فارسی است که توسط اشغالگران ایرانی به عنوان زبان رسمی کشور تحمیل شده است. اما در این روز به زبان اصیل عربی با یکدیگر صحبت می کنند و ترانه ها و سرودهای عربی می خوانند.

از غروب جشن عروسی شروع می شود که به قبل از ماه مبارک رمضان موکول شد. این جشن ها شامل آداب و رسوم و آیین های عربی مانند چوب بازی و بازی با رنگ های عربی است، علاوه بر غذاهای عربی که برای این مناسبت ها تهیه می شد.